Piosenki taty... Kajetana!

Skoro jest Dzień Dziecka, to jest również okazja, aby połączyć pokolenia i wskazać właściwy element łączący. Oczywiście, będzie to muzyka! 

Wiemy już, że "muzyka łagodzi obyczaje", a "metal łączy narody" ;), ale mi chodzi o coś pośredniego. Znów nawiążę do etapu pod szyldem "Balladowo", bo okazało się, że oprócz utworów Pandorry i Rock Opery, mój pierworodny upublicznił niechcący moje piosenki tzw. "szufladowe". Śpiewane od czasu do czasu, przy kufelku czy kielichu ballady, niektóre przerabiane na kawałki rockowe (m.in. "Módlmy się", "To co jest w nas", "Nocą" grane i śpiewane przez Rock Operę - ten ostatni pod zmienionym tytułem "Śnij") stały się łącznikiem dwóch pokoleń: mojego i moich dzieci. Szczególnie syna, który z gitarą przy ognisku odkrył, że jego "stary" napisał też kilka fajnych numerków na głos i akustyka.

W roli support act przed występem Stanu Krytycznego w Wielkim Tournee po Litwie :D (1987)

Jednym z nich, a może najważniejszym przy trzasku ognia, jest ten poniższy. Tak naprawdę, to nie wiem dlaczego akurat ten - jest tyle innych, równie "szufladowych"...

Idź

Czy już masz wszystkie skarby młodych lat?
Czy jest pełny twój wór?
Wszystkie sny, wszystkie oczka z talii kart?
Rodzinnego domu mur?

Więc idź:
zabierz swe marzenia i nie wracaj,
idź, wszędzie spotkasz tanie sny.
Niepotrzebne skarby rzucisz w kąt,
w sercu gdzieś zostawisz tylko dom,
stary dom...

Dotkniesz spraw, co starzały się do dziś,
muśniesz lepkiego dna.
Nieraz będziesz chciał jak najszybciej wyjść,
skryć pomiędzy dłonie twarz...

Więc idź...

Wrócisz znów, gdy zabraknie sił by żyć,
staniesz u domu wrót.
Będziesz marzył, by znów normalnie śnić,
odmyć z rąk zdrady brud.

Więc idź...

Były piosenki taty Kazika, są piosenki taty Kajetana... Z pewnością będzie jeszcze okazja, żeby do nich niejednokrotnie powrócić. A dzieciom z okazji ich święta życzę spełnienia marzeń! :)